DAVID CONTRA GOLIAT

También podéis ver la totalidad del reportaje en el apartado «Pequeños Héroes» en mi web y conocer a Sliman, Amber, Mireia, Blanca, Pablo, Marc (en la foto) y a tantos otros niños que han cedido generosamente su imagen para mostrarnos cómo es la vida con cáncer. Son historias de vida, de esperanza. Son destellos de amor entre instantes de soledad.
Gracias a todas las personas que han colaborado en este reportaje y, en especial, a la Fundació Enriquetta Villavecchia, que lleva 20 años trabajando para mejorar la calidad de vida de los niños con cáncer. En pocos meses aparecerá un libro con la totalidad de las historias.
Maravilloso reportaje, Tino. Me encantará verlo en papel este fin de semana.
Disfrutarem del reportatge, Tino.
Estoy seguro de que me va a impresionar, como ya me impresionó mucho cuando hablaste de este reportaje en La Garriga. Lo veo un trabajo inmenso, hay que ser de una manera especial para haber podido acometer este tema.
Tino, fantàstic reportatge!! Per desgracia vaig haber viure dins la meva familia un cas similar de cancer, i amb aquestes imatges he recordat l'esperança que tenen la majoria dels afectats i els que els envolten, tot i que no sempre tenen el final desitjat…
Compraré El País per poder veure les fotografies una miqueta més grans i per poder complementar-ho amb el text d'en Jordi Rovira.
Felicitats i una abraçada!
Estoy deseando verlo, Tino, que gran trabajo sin duda.
Felicidades!
Y en "Pandoriano" se dice: -Te VeO.
El domingo desayunaré con el suplemento.
Un gran reportaje. Un saludo
Excelente reportaje, no hemos podido evitar emocionarnos al leer las historias de estos niños con càncer y saber por todo lo que han tenido que pasar, y tambien gracias por hablar de nuestra pequeña Vicky que aunque ya no està con nosotros hizo lo imposible por curarse y ganar la batalla, pero desgraciadamente no pudo y PERDIÒ.
Muchas Gracias de Corazòn.
Un reportatge amb la mateixa vitalitat amb la que els protagonistes enfronten la malaltia. Després del comentari de Merche, ja res més puc dir
Excelente trabajo, Tino. Pone los pelos de punta. Tanto tus fotos como el texto de Jordi Rovira contando los casos. Muy poca gente podria hacer algo parecido.
Impressionant treball, Tino! Tens una empatia amb la gent, i en especial amb els nens, que és corprenedora, i per això les teves fotos ens arriben a l'ànima. La meva més sincera enhorabona.
Muchas gracias a todos por vuestros amables comentarios. Es obvio que uno intenta dar lo mejor de sí cuando toma las fotos, pero todos tenemos un techo y, a pesar de mis lógicas limitaciones para transmitir toda la emoción que contiene el tema, me alegra que os haya gustado mi trabajo. Y mi agradecimiento especial a Merche Piñar por su comentario. Jordi Rovira y yo os quisimos enviar un guiño acabando esa magnífica narración citando a Vicky. Fue nuestra manera de homenajearla. Ahora, cuando salga el libro, la veremos en todo su esplendor, vestida de Balcanieves o estudiando con Teresa en la cámara de aislamiento. Un abrazo a todos.
Felicitats, Tino! Em quedo amb les expressions de les persones que fotografies.
Llàstima !!el primer diumenge en temps que no compre el pais i Rebotons,ix aquet reportatge!!
entraré a la web….Sempre recordaré el curs de Fotoperiodisme a l'escola d'art Fotogràfic a València on ens donares las alumnes(jo entre ells) ixes xerrades sobre la teva manera de viure la teva feïna Tino.de veres..
Una admiradora de la teva visió….